Εργαλείο Λειτουργικής Αξιολόγησης [FAI-41]

Αξιολόγηση – Περιγραφή

Ο FAI αναπτύχθηκε για να αξιολογεί τη λειτουργική ικανότητα ενός ατόμου στις καθημερινές δραστηριότητες και τις κοινωνικές λειτουργίες. Περιλαμβάνει ερωτήσεις που εξετάζουν πτυχές όπως η κινητικότητα, η αυτοεξυπηρέτηση, οι καθημερινές δραστηριότητες, καθώς και η συμμετοχή στην κοινωνική ζωή και την εργασία. Ο FAI είναι ιδανικός για την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής και της ανεξαρτησίας ατόμων με αναπηρίες ή χρόνιες παθήσεις.
Συχνά χρησιμοποιείται για:
Την αξιολόγηση των ικανοτήτων αυτοεξυπηρέτησης.
Τον εντοπισμό τομέων όπου το άτομο χρειάζεται βοήθεια ή παρεμβάσεις.
Την παρακολούθηση της προόδου κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος αποκατάστασης ή θεραπείας.

Ανάλυση Δεδομένων και Χρήση

Τα δεδομένα του FAI συλλέγονται συνήθως μέσω ερωτηματολογίων που συμπληρώνονται από τους συμμετέχοντες ή μέσω συνεντεύξεων. Οι ερωτήσεις απαντώνται συχνά με χρήση κλιμάκων τύπου Likert, επιτρέποντας τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων. Συνήθεις μέθοδοι ανάλυσης περιλαμβάνουν:
Ανάλυση αξιοπιστίας για τη διασφάλιση ότι οι ερωτήσεις παρέχουν αξιόπιστα και συνεπή αποτελέσματα.
Ανάλυση παραγόντων, η οποία βοηθά στην κατηγοριοποίηση των ερωτήσεων σε υποκλίμακες, όπως η σωματική λειτουργία, η κοινωνική συμμετοχή και η γνωστική ικανότητα.
Συγκριτική ανάλυση για την παρακολούθηση της βελτίωσης του ατόμου σε διάφορα χρονικά σημεία κατά την αποκατάσταση ή τη θεραπεία.

Σκοπός

Ο κύριος στόχος του FAI είναι να αξιολογεί τη λειτουργικότητα και την ικανότητα ενός ατόμου να εκτελεί βασικές καθημερινές δραστηριότητες, τόσο στο σπίτι όσο και στην κοινωνική ζωή. Ένας ακόμη στόχος είναι η παροχή χρήσιμων πληροφοριών για τους τομείς όπου απαιτούνται παρεμβάσεις ή βελτιώσεις, καθώς και η αξιολόγηση της προόδου μετά από θεραπευτικές παρεμβάσεις.

Βαθμονόμηση

Η βαθμονόμηση του FAI συνήθως περιλαμβάνει τις ακόλουθες ψυχομετρικές μεθόδους:
Εγκυρότητα περιεχομένου: Διασφαλίζει ότι οι ερωτήσεις καλύπτουν όλους τους βασικούς τομείς της λειτουργικότητας.
Ανάλυση αξιοπιστίας: Συνήθως υπολογίζεται ο συντελεστής Cronbach’s alpha για την εκτίμηση της εσωτερικής συνέπειας της κλίμακας.
Συγκριτική επικύρωση: Διεξάγεται σε διάφορους πληθυσμούς για να επιβεβαιωθεί ότι η κλίμακα είναι κατάλληλη για διαφορετικές ομάδες (π.χ. άτομα με αναπηρίες, ηλικιωμένους).

Βιβλιογραφία

Keith, R. A., Granger, C. V., Hamilton, B. B., & Sherwin, F. S. (1987). The functional independence measure: A new tool for rehabilitation. Advances in Clinical Rehabilitation, 1, 6-18.
Granger, C. V., & Hamilton, B. B. (1992). Measurement of the “physical state” of patients with stroke: A prospective study. Stroke, 23(7), 1035-1041.
Lollar, D. J., & Simeonsson, R. J. (2005). Diagnosis to function: Classification for children and youths. Developmental Medicine & Child Neurology, 47(11), 759-761.