Κλίμακα Κοινωνικού Επικοινωνιακού Προσανατολισμού [SCOS-20]

 

 

Ανάλυση

 

Η Κλίμακα Κοινωνικο-Επικοινωνιακού Προσανατολισμού (SCOS) είναι ένα εργαλείο που σχεδιάστηκε για να μετρήσει την τάση και τις δεξιότητες ενός ατόμου στον τομέα της κοινωνικής και επικοινωνιακής αλληλεπίδρασης. Η ανάλυση της κλίμακας επικεντρώνεται στη μέτρηση της ικανότητας ενός ατόμου να αντιλαμβάνεται και να ανταποκρίνεται στα κοινωνικά σήματα, καθώς και στη δυνατότητά του να συμμετέχει αποτελεσματικά σε διάλογους και κοινωνικές δραστηριότητες. Η SCOS αποτελείται από διάφορα ερωτήματα που αξιολογούν συγκεκριμένες πτυχές της κοινωνικής συμπεριφοράς, όπως η κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων, η ικανότητα για λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία, και η ευκολία προσαρμογής σε κοινωνικά περιβάλλοντα.

 

Στόχος

 

Ο κύριος στόχος της SCOS είναι να παρέχει μια λεπτομερή και αξιόπιστη αξιολόγηση των κοινωνικών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων ενός ατόμου. Η χρήση της κλίμακας βοηθά στην αναγνώριση δυνατών και αδύνατων σημείων στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση στρατηγικών για τη βελτίωση αυτών των δεξιοτήτων. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κλινικά περιβάλλοντα για τη διάγνωση και την παρακολούθηση διαταραχών που σχετίζονται με την κοινωνική και επικοινωνιακή συμπεριφορά, όπως ο αυτισμός ή οι διαταραχές επικοινωνίας.

 

Βαθμονόμηση

 

Η βαθμονόμηση της SCOS γίνεται συνήθως με τη χρήση μιας κλίμακας Likert, όπου οι συμμετέχοντες καλούνται να απαντήσουν σε κάθε ερώτηση επιλέγοντας ένα επίπεδο συμφωνίας ή διαφωνίας που κυμαίνεται από “καθόλου” έως “πολύ”. Οι απαντήσεις βαθμολογούνται και συνοψίζονται για να δώσουν μια συνολική βαθμολογία, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκτιμηθεί το επίπεδο των κοινωνικο-επικοινωνιακών δεξιοτήτων του ατόμου. Η βαθμολογία μπορεί να ερμηνευτεί με βάση προκαθορισμένα πρότυπα ή να συγκριθεί με τα αποτελέσματα άλλων ατόμων ή ομάδων για να προσδιοριστεί η σχετική θέση του ατόμου σε σχέση με τον πληθυσμό αναφοράς.

 

Βιβλιογραφία

 

Richmond‚ V. P.‚ & McCroskey‚ J. C. (1990). Reliability and separation of factors on the assertiveness-responsiveness scale. Psychological Reports‚ 67‚ 449-450.