Κλίμακα Αυτοαντικειμενοποίησης [SOS-12]

Ανάλυση

Η ανάλυση των αποτελεσμάτων της SELF-OBJECTIFICATION SCALE περιλαμβάνει τη συγκέντρωση και την ερμηνεία των βαθμολογιών που προκύπτουν από τις απαντήσεις των ατόμων στα διάφορα στοιχεία της κλίμακας. Οι συμμετέχοντες καλούνται να κατατάξουν διάφορες σωματικές ιδιότητες βάσει της σημασίας τους. Οι βαθμολογίες αθροίζονται και παρέχουν μια ένδειξη του επιπέδου αυτοαντικειμενοποίησης. Οι υψηλότερες βαθμολογίες υποδηλώνουν μεγαλύτερη τάση αυτοαντικειμενοποίησης, η οποία μπορεί να συνδέεται με αρνητικά αποτελέσματα στην ψυχική υγεία, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυξημένο άγχος για το σώμα και διαταραχές στη διατροφή.

Στόχος

Ο κύριος στόχος της SELF-OBJECTIFICATION SCALE είναι να κατανοηθεί καλύτερα ο τρόπος με τον οποίο τα άτομα αντιλαμβάνονται το σώμα τους και πώς αυτή η αντίληψη επηρεάζει την ψυχολογική τους ευεξία. Ερευνητές χρησιμοποιούν την κλίμακα για να μελετήσουν τις επιπτώσεις της κοινωνικής πίεσης και των πολιτισμικών προτύπων σχετικά με το σώμα, και πώς αυτά επηρεάζουν τα άτομα. Επιπλέον, η κλίμακα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας παρεμβάσεων που στοχεύουν στη μείωση της αυτοαντικειμενοποίησης και την ενίσχυση της θετικής εικόνας του σώματος.

Βαθμονόμηση

Η βαθμονόμηση της SELF-OBJECTIFICATION SCALE είναι κρίσιμη για την εξασφάλιση της ακρίβειας και της αξιοπιστίας των μετρήσεων. Η διαδικασία περιλαμβάνει την αρχική δοκιμή της κλίμακας σε αντιπροσωπευτικά δείγματα πληθυσμού, την ανάλυση της εσωτερικής συνέπειας και την αξιολόγηση της εγκυρότητας της κλίμακας. Επαναλαμβανόμενες μετρήσεις και συγκρίσεις με άλλες συναφείς κλίμακες βοηθούν στην επαλήθευση της αξιοπιστίας και της ακρίβειας των αποτελεσμάτων. Επίσης, η συνεχής προσαρμογή και αναθεώρηση της κλίμακας μπορεί να είναι απαραίτητη για να παραμένει σχετική με τις μεταβαλλόμενες κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες.

Βιβλιογραφία

Fredrickson, B. L., & Roberts, T. A. (1997). “Objectification theory: Toward understanding women’s lived experiences and mental health risks.” Psychology of Women Quarterly, 21(2), 173-206.

Noll, S. M., & Fredrickson, B. L. (1998). “A mediational model linking self-objectification, body shame, and disordered eating.” Psychology of Women Quarterly, 22(4), 623-636.

McKinley, N. M., & Hyde, J. S. (1996). “The Objectified Body Consciousness Scale: Development and validation.” Psychology of Women Quarterly, 20(2), 181-215.

Calogero, R. M., Tantleff-Dunn, S., & Thompson, J. K. (Eds.). (2011). Self-objectification in women: Causes, consequences, and counteractions. American Psychological Association.

Moradi, B., & Huang, Y. P. (2008). “Objectification theory and psychology of women: A decade of advances and future directions.” Psychology of Women Quarterly, 32(4), 377-398.

Tiggemann, M., & Lynch, J. E. (2001). “Exploring the links among objectification theory variables, body dissatisfaction, and disordered eating in heterosexual women.” Psychology of Women Quarterly, 25(3), 214-226.

Grabe, S., Hyde, J. S., & Lindberg, S. M. (2007). “Body objectification and depression in adolescents: The role of gender, shame, and rumination.” Psychology of Women Quarterly, 31(2), 164-175.

Aubrey, J. S. (2006). “Effects of sexually objectifying media on self-objectification and body surveillance in undergraduates: Results of a 2-year panel study.” Journal of Communication, 56(2), 366-386.