Κλίμακα Άγχους Beck [BAI-21]

Περιγραφή Καταλόγου

Beck Anxiety Inventory (BAI-21) είναι ένα ερωτηματολόγιο αυτο-αναφοράς που έχει σχεδιαστεί για να μετρά τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων άγχους. Αναπτύχθηκε από τον Aaron T. Beck και τους συνεργάτες του, και χρησιμοποιείται ευρέως σε κλινικές και ερευνητικές ρυθμίσεις για την αξιολόγηση της έντασης του άγχους που βιώνουν τα άτομα.
Το ερωτηματολόγιο αποτελείται από 21 ερωτήσεις, καθεμία από τις οποίες περιγράφει ένα σύμπτωμα άγχους. Οι συμμετέχοντες βαθμολογούν πόσο τους έχει ενοχλήσει κάθε σύμπτωμα κατά την τελευταία εβδομάδα σε μια κλίμακα από 0 (καθόλου) έως 3 (σοβαρά, δεν μπορώ να το αντέξω). Το BAI-21 χρησιμοποιείται για τη διάγνωση διαταραχών άγχους, την αξιολόγηση της προόδου της θεραπείας και την έρευνα για την επίδραση του άγχους στην καθημερινή λειτουργία.

Ανάλυση και Χρήση Δεδομένων

Δομή Κλίμακας
Στοιχεία: Το BAI-21 περιλαμβάνει 21 στοιχεία, καθένα σχετικό με συμπτώματα άγχους, όπως το να αισθάνεται κανείς φόβο, νευρικότητα ή να έχει σωματικά συμπτώματα όπως τρέμουλο ή ζάλη.
Μορφή Αντίκτυπου: Κάθε στοιχείο βαθμολογείται σε κλίμακα 4 σημείων:
0 = Καθόλου
1 = Ελαφρώς
2 = Μέτρια
3 = Σοβαρά
Ανάλυση Δεδομένων:
Υπολογισμός Συνολικής Βαθμολογίας: Αθροίστε τις βαθμολογίες των 21 στοιχείων για να αποκτήσετε τη συνολική βαθμολογία. Η βαθμολογία κυμαίνεται από 0 έως 63. Υψηλότερες βαθμολογίες υποδηλώνουν υψηλότερα επίπεδα άγχους.
Ανάλυση Υποκλιμάκων: Αν και το BAI-21 δεν διαθέτει συγκεκριμένες υποκλίμακες, τα στοιχεία μπορούν να ομαδοποιηθούν σε κατηγορίες (π.χ., γνωστικά συμπτώματα, σωματικά συμπτώματα) για πιο αναλυτική ανάλυση.
Ερμηνεία Σοβαρότητας:
0-7: Ελάχιστο άγχος
8-15: Ήπιο άγχος
16-25: Μέτριο άγχος
26-63: Σοβαρό άγχος
Χρήση Δεδομένων
Κλινική Αξιολόγηση: Χρησιμοποιείται από κλινικούς γιατρούς για την αξιολόγηση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων άγχους στους ασθενείς, την παρακολούθηση της προόδου της θεραπείας και την προσαρμογή θεραπευτικών παρεμβάσεων.
Έρευνα: Βοηθά τους ερευνητές να εξετάσουν την επικράτηση και την επίδραση του άγχους σε διάφορους πληθυσμούς και να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα διαφορετικών θεραπειών.
Διαλογή: Χρησιμοποιείται τόσο σε κλινικά όσο και σε μη κλινικά περιβάλλοντα για τη διαλογή ατόμων που μπορεί να επωφεληθούν από μια πιο ολοκληρωμένη αξιολόγηση ή παρέμβαση για το άγχος.

Στόχος

Ο κύριος στόχος του BAI-21 είναι να παρέχει ένα αξιόπιστο και έγκυρο μέτρο της σοβαρότητας των συμπτωμάτων άγχους. Συγκεκριμένοι στόχοι περιλαμβάνουν:
Αξιολόγηση: Ακριβής αξιολόγηση του επιπέδου των συμπτωμάτων άγχους που βιώνει ένα άτομο.
Παρακολούθηση Θεραπείας: Παρακολούθηση των αλλαγών στα επίπεδα άγχους με την πάροδο του χρόνου για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας.
Έρευνα: Διευκόλυνση της έρευνας για το άγχος παρέχοντας ένα τυποποιημένο μέτρο για τη σύγκριση των επιπέδων άγχους σε διάφορες μελέτες και πληθυσμούς.

Βαθμονόμηση

Η βαθμονόμηση του BAI-21 περιλαμβάνει την εξασφάλιση της αξιοπιστίας και εγκυρότητάς του:
Αξιολόγηση Εγκυρότητας:
Περιεχόμενο Εγκυρότητας: Διασφάλιση ότι τα στοιχεία αντικατοπτρίζουν το εύρος των συμπτωμάτων άγχους όπως ορίζεται στη βιβλιογραφία.
Δομική Εγκυρότητα: Επιβεβαίωση ότι το BAI-21 μετρά τη βασική έννοια του άγχους μέσω συσχετίσεων με άλλες καθιερωμένες μετρήσεις άγχους.
Κριτηριακή Εγκυρότητα: Σύγκριση των βαθμολογιών BAI-21 με κλινικές διαγνώσεις ή άλλες επικυρωμένες μετρήσεις άγχους για την εξασφάλιση ακρίβειας.
Αξιολόγηση Αξιοπιστίας:
Εσωτερική Συνέπεια: Μετράται μέσω του Cronbach’s alpha για να διασφαλιστεί ότι τα στοιχεία αντικατοπτρίζουν συνεπώς την έννοια του άγχους.
Αξιοπιστία Επανεξέτασης: Αξιολόγηση της σταθερότητας των βαθμολογιών με την πάροδο του χρόνου μέσω πολλαπλών διοικήσεων του BAI-21.

Βιβλιογραφία

Beck, A. T., Epstein, N., Brown, G., & Steer, R. A. (1988). “An inventory for measuring clinical anxiety: Psychometric properties.” Journal of Consulting and Clinical Psychology, 56(6), 893-897. DOI: 10.1037/0022-006X.56.6.893
Beck, A. T., & Steer, R. A. (1993). “Beck Anxiety Inventory Manual.” The Psychological Corporation.
Stark, R. E., & Vank, H. (1997). “The Beck Anxiety Inventory: A review of the literature.” Journal of Clinical Psychology, 53(4), 485-495. DOI: 10.1002/(SICI)1097-4679(199704)53:4<485::AID-JCLP8>3.0.CO;2-I