Πολυδιάστατη Κλίμακα Τελειομανίας [MPS-45]
Περιγραφή Ερωτηματολογίου
Το Multidimensional Perfectionism Scale (MPS) των Hewitt & Flett (1991) αποτελεί ένα ψυχομετρικό εργαλείο που αξιολογεί την πολυδιάστατη φύση του τελειομανισμού. Το ερωτηματολόγιο αποτελείται από 45 δηλώσεις, τις οποίες ο συμμετέχων καλείται να αξιολογήσει χρησιμοποιώντας μια επταβάθμια κλίμακα τύπου Likert, όπου το 1 δηλώνει απόλυτη διαφωνία και το 7 απόλυτη συμφωνία. Το εργαλείο εξετάζει τρεις διαστάσεις του τελειομανισμού: τον αυτοκατευθυνόμενο τελειομανισμό (Self-Oriented Perfectionism, SOP), που αφορά τις υψηλές απαιτήσεις που θέτει το άτομο στον εαυτό του, τον ετεροκατευθυνόμενο τελειομανισμό (Other-Oriented Perfectionism, OOP), που σχετίζεται με τις απαιτήσεις του ατόμου προς τους άλλους, και τον κοινωνικά επιβαλλόμενο τελειομανισμό (Socially Prescribed Perfectionism, SPP), που αφορά την πεποίθηση ότι οι άλλοι περιμένουν τελειότητα από το άτομο.
Ανάλυση και Χρήση Δεδομένων
Η ανάλυση των δεδομένων του ερωτηματολογίου βασίζεται στον υπολογισμό των βαθμολογιών για κάθε μία από τις τρεις διαστάσεις του τελειομανισμού. Για τον σκοπό αυτό, αθροίζονται οι απαντήσεις των συμμετεχόντων στις δηλώσεις που αντιστοιχούν σε κάθε υποκλίμακα, αφού προηγουμένως γίνουν οι κατάλληλες αναστροφές βαθμολογίας όπου χρειάζεται. Οι τιμές αξιοπιστίας (Cronbach’s alpha) των υποκλιμάκων είναι .89 για τον αυτοκατευθυνόμενο τελειομανισμό, .86 για τον κοινωνικά επιβαλλόμενο τελειομανισμό και .79 για τον ετεροκατευθυνόμενο τελειομανισμό. Τα δεδομένα μπορούν να αναλυθούν με περιγραφική στατιστική, όπως μέσοι όροι και τυπικές αποκλίσεις, και με συσχετιστικές ή παραγοντικές αναλύσεις για τη διερεύνηση σχέσεων με άλλες μεταβλητές ή για την επιβεβαίωση της παραγοντικής δομής του εργαλείου.
Στόχος
Σκοπός του Multidimensional Perfectionism Scale είναι η αξιολόγηση του τελειομανισμού ως ένα σύνθετο και πολυδιάστατο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας. Μέσα από τη διάκριση μεταξύ των προσωπικών απαιτήσεων του ατόμου, των απαιτήσεων προς τους άλλους και των κοινωνικών προσδοκιών, το εργαλείο παρέχει μια ολοκληρωμένη εικόνα για την ψυχολογική λειτουργία του τελειομανισμού. Χρησιμοποιείται ευρέως τόσο σε ερευνητικά πλαίσια όσο και στην κλινική πράξη, συμβάλλοντας στην κατανόηση της σχέσης μεταξύ τελειομανισμού και ψυχοπαθολογίας, στην αξιολόγηση κινδύνων για άγχος, κατάθλιψη και διαταραχές προσωπικότητας, καθώς και στην ψυχοθεραπευτική παρέμβαση.
Βαθμονόμηση
Οι συμμετέχοντες καλούνται να αξιολογήσουν κάθε δήλωση σε κλίμακα από 1 έως 7, όπου το 1 δηλώνει «διαφωνώ απόλυτα» και το 7 «συμφωνώ απόλυτα». Ορισμένα ερωτήματα απαιτούν αντιστροφή της βαθμολογίας πριν τον υπολογισμό των υποκλιμάκων. Η τελική βαθμολογία κάθε διάστασης προκύπτει από το άθροισμα των βαθμών των σχετικών δηλώσεων, με υψηλότερες τιμές να υποδηλώνουν εντονότερη παρουσία του αντίστοιχου τύπου τελειομανίας. Η βαθμολόγηση μπορεί να γίνει με το χέρι ή με τη χρήση λογισμικού στατιστικής ανάλυσης, ανάλογα με τις ανάγκες της μελέτης ή της κλινικής εφαρμογής.
Βιβλιογραφία
Hewitt, P. L., & Flett, G. L. (1991). Perfectionism in the self and social contexts: Conceptualization, assessment, and association with psychopathology. Journal of Personality and Social Psychology, 60, 456–470. Hewitt, P. L., Flett, G. L., Turnbull-Donovan, W., & Mikail, S. F. (1991). The Multidimensional Perfectionism Scale: Reliability, validity, and psychometric properties in psychiatric samples. Psychological Assessment, 3, 464–468. Flett, G. L., Hewitt, P. L., & Dyck, D. G. (1989). Perfectionism, neuroticism, and anxiety. Personality and Individual Differences, 10, 731–735. Flett, G. L., Hewitt, P. L., Endler, N. S., & Tassone, C. (1995). Perfectionism and components of state and trait anxiety. Current Psychology, 13, 326–350. Hewitt, P. L., Flett, G. L., & Ediger, E. (1996). Perfectionism and depression: Longitudinal assessment of a specific vulnerability hypothesis. Journal of Abnormal Psychology, 105, 276–280. Flett, G. L., & Hewitt, P. L. (Eds.). (2002). Perfectionism: Theory, research, and treatment. Washington, DC: American Psychological Association.